مدح و شهادت عبدالله بن حسن علیه‌السلام ( مدح امام مجتبی)
نـوبت عـشق است عـشقـم با حـسن سـفره را وا کرده این شب‌ها حسن صبر او رزم است گرچه بی‌صداست صـلـح او روح قــیـام کــربـلاسـت ساختن با سوختن یک جوهر است خون این دل مثل خون حنجر است هر که مجـنـون حسین و کربلاست مـطـمـئـناً زیـر دیـن‌ِ مـجـتـبی است بـا اجـازه از عـلـی آن صف شکـن مـی‌نــویــســم لافــتــی الا حــســن غـربت او سِـری از اسـرار اوست این شـلـوغـی حـرم‌ها کـار اوست! امـشـب امــا تـا مــدیــنــه راهـی‌ام الـلّـه الـلّـه امـشــب عـبــدالـلـهــیــم کـیـسـت عـبـدالله عــشـق پـنــج تـن حـضرت باب الحـسین باب الحسن یــازده سـالــه ولـی شـیـر نـر است این نـواده مـثـل جـدش حـیدر است عـابـد شب زنـده‌دار هـرشـب است از مـحـافـظ های عـمّـه زینب است نـوجـوانـی ابـا لـفـضـل اسـت ایـن؟ یـا بـه بــدر آمـد امـیـرالـمـومـنـین؟ در رگـش خـون حـسن جـاری شده جان به قـربـانـش چه کـرّاری شده هـسـت ایـن شـاخ نــبـات پــنـج تـن نـذر عـاشــورای بـابـایـش حــســن ظهـر شد دلهای عالـم در تب است دسـت عـبـد الله دسـت زیـنـب است یارب عاشوراست یا که محشر است یا حسن دستش به دست مادر است دو نـفــر بــالای تـل بــا حــال زار بـی‌کـسـی تـشــنـه مـیــان کــارزار دیــد از بــالا کـه بــلــوا سـاخـتـنـد بـا ســر آقـا را زمـیـن انــداخـتــنـد گرگ‌ها خـون عـمـو را می‌خورند نیـزه‌ها دائم به یک جا می‌خـوردند آب مـی‌خـواهـد سـنـانـش می‌دهـنـد بـا نـوک نـیـزه تـکـانـش مـی‌دهـنـد نیـزه بر کتف عمو می‌خورد و بعد زخـم‌هـا روی گـلـو می‌خـورد بعـد بـر تـن خــون خــدا پـا مـی‌کـشـنـد مـسـت‌هـا مـوی عـمـو را می‌کشند آیـه مـی‌خـوانـند و سنگـش می‌زنند بـه دلـش بـا خــنـده آتـش مـی‌زدنـد پـیــش خــشـکــی لــبــان شـاه دیـن آب‌هـا را شـمـر مـی‌ریــزد زمـیـن هـرچـه را دارد بـه دعـوا می‌بـرند دزدهـا پـیــراهـنـش را مـی‌بــرنــد روح قــرآن زیــر پــا افــتـاده‌سـت روی ســیـنـه شـمـر هـم آمـاده‌سـت حنجر است و حنجر است و حنجر است خنجر است و خنجر است و خنجر است دیــد عــبــدالـلـه عــمــو را داد زد زیـر لـب مـی‌گـفـت یـا زهـرا مـدد ای عـمـو تـنـهـا نـمـان بـیـن سـپـاه مـجـتـبــی دارد مـی‌آیــد قــتـلـگــاه یــازده ســال اسـت دنـیــای مــنـی جــای بــابــایــم تـو بــابــای مـنـی گـر چـه شـمـشـیـری ندارد نوکرت دسـت دارم مـی‌دهــم پــای ســرت کـاش زخــم مـن مــداوایـت کــنــد تــیــر روی ســیـنـه‌ات جـایـم کـنـد غـم مـخـور جـانـا فـدایت مـی‌شـوم مـن بــقــیــع کـربـلایـت مـی‌شــوم |